Złudzenie piąte

„Kochać to także umieć się rozstać”

Kolejne dni bardzo mnie zmieniły. Przestałam przejmować się obecnością Stefana na treningach. Stał mi się obojętny. Traktowałam go jak powietrze. Często na zgrupowania przyprowadzał swoją nową lalę, która od pierwszego dnia nie darzyła mnie zbyt dużą sympatią. Praktycznie cały czas się całowali i przytulali co wprowadzało mnie w depresję. Na moje szczęście miałam chłopaków, którzy potrafili na swój sposób nie doprowadzić mnie do większej furii. Chcieli nawet na siłę znaleźć mi adoratora, aby ten poczuł się zazdrosny i żałował swojej decyzji, ale odrzuciłam pomysł kolegów. Nie chciałam zajmować ich cennego czasu. Jednak oni tłumaczyli mi, że jestem dla nich najważniejszą osobą i najlepszą przyjaciółką.

Słońce obudziło mnie rażąc moją twarz. Nie chciałam wstawać. Spojrzałam na wyświetlacz elektronicznego zegarka. Widniała 8:00. Cóż, jak mus to mus. Usiadłam na łóżku i wzięłam do ręki telefon, który leżał na nocnym stoliku. Widniała wiadomość od Krafta:

Spotkajmy się dzisiaj w Twojej ulubionej kawiarni, chcę z Tobą coś omówić .

Niechętnie odpisałam:

Czy to konieczne ??

Po 5 min odpisał

Tak J

Odpisałam następującym tekstem:

Dobra o 14 w kawiarni.

Rzuciłam telefon na łóżko. Twarz ukryłam w dłoniach zastanawiając się czy w ogóle tam iść czy 5 min przed zjawieniem się w wyznaczonym przez Krafta miejscu odwołać spotkanie. Wybrałam pierwszą opcję. Chciałam z nim porozmawiać i ostatecznie zakończyć całe to zamieszanie. Przez 6 godzin chodziłam bezczynnie po mieszkaniu szukając sobie konkretnego zajęcia żeby jakoś umilić sobie czas. Na próżno. W końcu nadeszła godzina prawdy. Było dobrze przed 14, musiałam wyjść z domu o stawić czoła tej mendzie, która od czasu rozstania truje mi życie.

~15 min później~

Stałam przed drzwiami kawiarni. Głośnio wzdychnęłam. Nacisnęłam klamkę i weszłam do środka rozglądając się za Kraftem. Siedział pod ścianą. Podeszłam do stolika, odsunęłam krzesło i usiadłam naprzeciwko jego nędznej twarzy.

-Słucham o czym chciałeś ze mną porozmawiać, od razu zaznaczam, że nie mam za wiele czasu. – zaczęłam pierwsza.

-Dlaczego przyjęłaś pracę drugiego trenera ? – zapytał ostrożnie

-Bo chce – odparłam – Taka była moja decyzja i proszę uszanuj ją – dokończyłam

-Nie pomyślałaś, że ja mogę cierpieć przez to co zrobiłaś ? – znów zapytał

-Ty cierpieć ? Ty wiesz ile ja się przez Ciebie nacierpiałam? Ile mi smutku dałeś przez napisanie na zwykłej kartce, że to koniec? Kraft ty siebie w ogóle słyszysz? Przez Ciebie wylałam miliony łez, gdyby nie chłopcy pewnie wpadłabym w depresje. Z drugiej strony po co ja ci to mówię, przecież Cię to w ogóle nie obchodzi. – mówiłam

-W tym problem, że obchodzi – powiedział spoglądając mi w oczy

-Fajnie, że się teraz obudziłeś, teraz kiedy Cię już nie chce. – powiedziałam wstając od stolika

-Pola zostań jeszcze – powiedział łapiąc mnie za rękę

-Nie mamy o czym rozmawiać, sprawa jest zamknięta, ty rozpieprzyłeś nasz związek, więc nie czekaj na żadne zmiłowanie z mojej strony, ani na poparcie ze strony chłopaków. Cześć – powiedziałam i wyszłam z pomieszczenia udając się na pobliski przystanek autobusowy.

Jadąc patrzyłam w okno. Łzy pojawiły się w moich oczach wbrew mojej woli. Mój mózg nadal uświadamiał mi jak bardzo za nim tęsknię i jak bardzo mi go brakuje, pomimo, że okazał się podłą żmiją bez uczuć. Zadzwoniłam do Manuela, z prośbą żeby wpadł na kawę i pogawędkę. Zgodził się bez żadnych wykrętów. Ten to zawsze znajdzie czas. Wysiadłam z pojazdu i udałam się do swojego mieszkania. Po 2 godzinach czekania na przyjaciela nagle usłyszałam dzwonek do moich drzwi. Poszłam je otworzyć. Przed nimi stał jak zawsze uśmiechnięty Fetti. Kiedy jednak zobaczył moją posmutniałą twarz szybko uśmiech zszedł mu z twarzy. Wszedł do środka i mocno przytulił jednocześnie pytając:

-Ty nadal o nim myślisz? – zadał je z trudem

Pokiwałam twierdzącą spoglądając w jego niebieskie tęczówki.

-No i co ja Ci na to Pola poradzę? Ile razy mam Ci mówić, żebyś zapomniała i przestała się nim przejmować. – mówił

-Ale Manu tak to szybko nie przechodzi, nie pamiętasz jak Colly z Tobą zerwała, sam nie mogłeś się pozbierać – mówiłam

-Nawet mi nie przypominaj, wiesz co wtedy przechodziłem- przytaknął mi

-No widzisz – powiedziałam patrząc mu w oczy – Przytul mnie

Manu bardzo mocno mnie przytulił. On zawsze był taki kochany. Nie to co podła żmija Kraft.

-Muszę się już zbierać – powiedział

-Zostań jeszcze chwilę

-Wiesz, że nie mogę. Nie wstanę jutro na trening. – powiedział gładząc moje włosy

-Ok, to do zobaczenia jutro o 11

Pożegnaliśmy się buziakiem w policzek.

Manuel to mój najlepszy kumpel, nigdy mnie nie wystawił. Zaczęliśmy się przyjaźnić od momentu naszego pierwszego spotkania. Lubię go bardzo, traktuję go jak drugą rodzinę.

Usiadłam na kanapie podpierając się łokciami. Oczy napełniły mi się łzami, poczułam lekką bezsilność. Czemu on tak cholernie na mnie działa? Ja nadal nie potrafię o nim zapomnieć. Pomimo, że daję mu wystarczająco do myślenia, nadal coś we mnie siedzi i nie chce tak szybko ze mnie wyjść.

Nagle usłyszałam dźwięk wchodzącej wiadomości. Od Krafta.

Bezpośrednią przyczyną mojego odejścia było wygasające uczucie do Twojej osoby. Marisa mnie uwiodła, zakochałem się w niej bezgranicznie. Teraz tego ogromnie żałuje, wybacz mi. Ja nadal Cię kocham i potrzebuję. Mi nadal zależy. Jestem egoistą, myślącym tylko o własnych potrzebach. Chciałbym Cię teraz mocno przytulić, mieć przy sobie. Przemyśl to proszę.

Wiadomość od Krafta bardzo mnie zaskoczyła. Czytałam ją jeszcze kilka razy. Nie mogłam uwierzyć w treść sms-a. Z drugiej strony to nie mógł być on. Przecież każdy mógł wziąć jego telefon i wystukać taki tekst. Jestem tylko pewna jednego. To nie może być któryś z chłopaków, przecież oni mnie wspierają, mają za najlepszą przyjaciółkę. Nawet nie dopuszczam do siebie takiej myśli. Bardzo im ufam i nie chce ich zawieść. Postanowiłam, że na razie nikomu tego sms-a nie pokażę. Nie chce denerwować chłopców. Zachowam to dla siebie.

Poszłam do toalety, żeby wziąć prysznic. Potem położyłam się. Po 2 godzinach zasnęłam.

 Czytasz=komentujesz=motywujesz J